Bungeejumpen en duiken

Hoi allemaal,

Het is alweer een tijdje dat ik voor het laatst een blog heb geschreven. Dit komt omdat ik de laatste tijd niet zoveel bijzondere dingen heb gedaan. Het dagelijkse leven gaat hier gewoon verder – stage, leuke dingen doen en lekker naar het strand gaan.

17 mei ben ik wezen ‘bungeejumpen’ (bungeejumpen tussen ‘’, omdat het niet het soort bungeejumpen was dat ik in eerste instantie in mijn hoofd had. Je zat niet vast aan je voeten, maar in een soort tuigje vast aan je middel). Ik had er echt heel erg veel zin in en het was iets dat ik altijd al een keer had willen doen. Ik heb de hele ochtend/middag gewacht tot het dan daadwerkelijk mijn beurt was. Eigenlijk vind ik het nu helemaal niet erg dat ik als één van de laatste ging omdat ik nu in ieder geval nog van mijn dag heb kunnen genieten. Toen ik uiteindelijk aan de beurt was, klapte ik helemaal dicht. Wat me altijd super leuk leek, vond ik, toen ik uiteindelijk op het randje van de brug stond en naar beneden keek, eigenlijk helemaal zo leuk niet meer. Er werd een paar keer afgeteld en een paar keer wilde ik wel loslaten, maar luisterde mijn handen niet meer naar me. Uiteindelijk, na luide aanmoedigingen van de rest, lieten mijn handen toch los… Maar ik dook niet, ik liet mezelf gewoon vallen. En dat duiken was natuurlijk wél de bedoeling (zoals ze ons al hadden verteld), want anders kon je jezelf flink bezeren. Dat heb ik helaas geweten. Het touw zat tussen mijn benen toen het strak trok, dus ik schuurde zowel mijn broek stuk als mijn benen open en mijn armen kregen een klap waar ze niet helemaal gelukkig mee waren. Ik wil niet lijken op iemand die erg zeurt, maar de conclusie is dat ik bij de eerste hulp in het ziekenhuis belande en vervolgens een week heb thuis gezeten met armen die niets meer deden. Ik heb veel pijnstillers geslikt en al mijn plannen die ik had gepland moest ik helaas af zeggen. Mede daarom mijn lange stilte wat betreft mijn blogs, haha. Moraal van het verhaal: ik ben kennelijk toch niet zo dapper als ik dacht en ik ga nooit meer bungeejumpen.

Momenteel gaat het wel weer stukken beter met me, maar ik kan nog steeds niet alles met mijn armen. De blauwe plekken tussen m’n benen en op mijn voet zijn in ieder geval weg, dus dat scheelt al een hoop. Ik heb nog wel wat littekens tussen m’n benen, maar dat trekt ook wel weer weg.

De week daarna heb ik dus de hele week thuis gezeten en daarna ging het langzamerhand steeds weer een beetje beter. 29 juni heb ik een feestje gegeven samen met Anouk, omdat we allebei 1 juni jarig waren, en dat was erg gezellig. Op 1 juni was ik jarig, maar ik zo voelde ik me niet echt. Het was een beetje raar met iedereen zo ver weg. Ik heb mijn collega’s in ieder geval getrakteerd op taart en ’s avonds kreeg ik van mijn huisgenoten David en Leon een cadeaubon van Bol. Daarmee heb ik natuurlijk gelijk boeken besteld, dus die wachten op me als ik thuis kom. Heerlijk iets om naar uit te kijken! Ook ben ik sushi wezen eten met Laura en Anouk, wat erg gezellig was.

Woensdagmiddag ben ik voor mijn verjaardag met mijn collega’s wezen lunchen bij een Japanner. Ook zij hadden heel lief wat cadeaus voor me geregeld, inclusief vruchtenhagelslag, en chocoladehagelslag en vlokken die mijn baas, Eduardo, mee had genomen uit een hotel in Nederland. Dat was wel heel erg attent.

Die vrijdag vierde we de verjaardag van één van onze leerlingen op de school, een vrouw uit Slowakije. Eerst gingen we naar hun huis en werden we helemaal vol gestouwd met allerlei verschillende hapjes eten. Nee accepteerde ze niet, dus ik zat uiteindelijk echt super vol! Daarna gingen we uit naar een homo discotheek. Ook wel weer een hele beleving, maar erg gezellig.

Afgelopen woensdag ben ik met die mensen ook weer uit eten geweest, omdat de twee vrouwen uit Slowakije weer naar huis gegaan. Lekker bij een Argentijn gegeten.

Rond die tijd besloot ik ook dat het tijd werd om nog te doen wat ik graag wilde doen; duiken hier in Spanje. Mijn tijd zit er hier bijna op en ik heb mijn logboek natuurlijk niet helemaal voor niets meegesleept, haha. Omdat ik zaterdagmorgen al om 9 uur in de haven van Jávea moest zijn voor mijn opfriscursus, moest ik die vrijdagnacht in Jávea slapen, omdat de bussen niet zo vroeg reden. Zo gezegd zo gedaan – via AirBnB heb ik een heel mooi hostel gevonden waar ik voor €20 een nacht kon blijven. Vrijdag kwam ik daar rond een uur of 9 ’s avonds aan en heb ik mijn spullen daar heen gebracht. Ik sliep alleen op een kamer, dus dat was ook wel heel erg fijn. Ik heb even snel boodschappen gedaan en heb toen wat gegeten bij een restaurantje. Gelukkig had ik een boek mee, dus had ik gezelschap tijdens het eten.

’s Avonds nog even bij wat andere gasten van de hostel gezeten, maar één meisje was zo dronken en vervelend dat ik het wel welletjes vond en besloot te gaan slapen. Het zou toch een vroege dag worden die dag er na.

Ik ben vroeg opgestaan en om 9 uur was ik bij de duikwinkel. Daar al de benodigde spullen bij elkaar gepakt, maar het duurde wel eventjes voordat iedereen er was en we uiteindelijk weggingen. We gingen met de boot naar San Martin, een mooie duiklocatie. Eerst ging de andere groep, omdat ik graag eerst een opfriscursus wilde. Daarom moesten we wachten tot zij klaar met duiken voordat ik met mijn instructeur kon. Toen de eerste boven kwamen, begonnen wij ons snel klaar te maken. Iets te snel, omdat we uiteindelijk allebei, zowel ik als mijn instructeur, vergaten mijn gewichten bij mij om te doen. Als je eenmaal in het water bent, dan is dat toch wat lastiger, haha. Uiteindelijk kregen we dat toch voor elkaar en nadat ik beide flippers was verloren gingen we toch naar beneden. Eerst kreeg ik mijn oren niet ‘clear’, maar dat loste zichzelf uiteindelijk ook op. We gingen naar de bodem, waar we eerst wat oefeningen deden. Je masker op en af doen, wat je moet doen als je geen lucht meer hebt, etc. Tijdens die oefening dat ik al eventjes zonder lucht zat en zijn regulator moest gebruiken, vloog het mondstuk er af. Had ik dus wel dat ding in mijn mond, maar nog steeds geen lucht. Snel weer op zoek naar mijn eigen, want toen begon ik het wel een beetje benauwd te krijgen, haha.

Daarna heb ik nog een duik gedaan met de rest van de groep en die was echt ontzettend mooi. Veel gezien, veel mooie kleuren, nog door een soort grot gezwommen, zeesterren gezien en allerlei verschillende soorten vissen. Het was echt een hele bijzondere ervaringen en ik ben blij dat ik hem heb gedaan. Ik was even bang dat ik het niet allemaal zou aankunnen door mijn armen, maar alleen m’n vest aan en uitdoen wat uiteindelijk lastig.

Veel meer heb ik de laatste tijd dus niet gedaan. Het duurt niet lang meer voordat ik naar huis ga. Ik was van plan woensdag t/m zondag nog met een trip naar Andalusië te gaan, maar het lijkt er op dat ik te laat ben met betalen en dat dat niet meer gaat lukken. Is op zich ook niet zo heel erg, want ik ben mijn reisje naar Finland al aan het voorbereiden en dat wordt ook geen goedkoop grapje.

Ilse komt de 25ste nog deze kant op en daar heb ik heel erg veel zin in! Er staan dus sowieso nog wel een paar leuke dingen op het programma.

Liefs,

Cill